Txosten horretan, Lotura Sozialari buruzko OMEren Batzordeak osasunaren dimentsio sozialari heltzen dio lehen aldiz modu integralean, ongizate fisiko eta mentalarekin batera duen zeregin erabakigarria aldarrikatuz. Argitalpen hau gero eta handiagoa den baina gutxiesten den arazo bati erantzuteko sortu da: deskonexio soziala, batez ere bakardadean eta isolamendu sozialean agertzen dena, gutxi gorabehera munduko sei pertsonatik bati eragiten dioten fenomenoak, osasun indibidual eta kolektiborako ondorio larriekin lotzen direnak.

Txostenak azpimarratzen du deskonexio soziala faktore erabakigarria dela gaixotasun mental eta fisikoak agertzeko, bai eta garaia baino lehen hiltzeko arriskua handitzeko ere, bakardadea urteko 871.000 heriotza ingururekin lotzen duten kalkuluekin. Egoera hori larriagotu egiten da COVID-19aren pandemiak areagotutako aldaketa teknologikoko, urbanizazioko eta eraldaketa demografikoetako testuinguruetan, lotura sozialen hauskortasuna agerian jarri baitzuten.

Lotura sozialaren, bakardadearen eta isolamenduaren kontzeptuak zehaztasunez definitu ondoren, dokumentuak bere eskala globala aztertzen du, kausak identifikatzen ditu eta horien eragina aztertzen du. Faktore indibidualak (bakarrik bizitzea edo osasun arazoak izatea), sozialak (estigma eta bazterketa, adibidez) eta egiturazkoak (espazio publikorik edo zerbitzu irisgarririk ez izatea, adibidez) onartzen dira. Era berean, bakardade-esperientziak aldatu egiten dira kulturaren, bizi-etaparen eta baztertutako taldeetako kide izatearen arabera.

Era berean, bost arlo estrategikotan esku hartzen du: politika publikoak, ikerketa, esku hartzeko programak, datuen neurketa eta bilketa, eta mobilizazio soziala. Japoniako, Erresuma Batuko eta Estatu Batuetako politiken adibideak nabarmentzen ditu, eta ingurune inklusiboak eta parte hartzaileak sustatzen dituzten estrategia komunitarioak, digitalak eta harremanetakoak sustatzen ditu.

Azkenik, txostenak premiazko dei bat egiten die gobernuei, erakundeei, komunitateei eta herritarrei, lotura soziala osasun publiko globalaren ardatz nagusi gisa lehenesteko. Hamar urterako ekintza-plan bat proposatu du, krisi isil hori gizarte erresiliente, solidario eta osasungarriagoak eraikitzeko aukera bihurtzeko.