Dokumentua Euskadiko zahartzearen testuinguruaren, ezaugarrien eta erronken azterketa batetik abiatzen da. Aurreikuspenen arabera, 2060an laurogei urtetik gorako biztanleria izango du, eta biztanleria horren % 15,6 izango da. Era berean, ehun urtetik gorako pertsonen kopurua handitzea aurreikusten da.

Biztanleriaren gehiegizko zahartzeak honako erronka hauek dakartza: adinekoen artean mendetasun-egoerak areagotzea, ekipamendu publikoak, zerbitzuak eta azpiegiturak eraldatzeko beharra, lehen mailako arretan koordinazio soziosanitarioa hobetzea, zainketetako profesionalak gaitzeko formuletan aurrera egitea, zainketa-ereduaren iraunkortasunari eta ekitateari heltzea, edo zainketen erantzukizuna eta sozializazioa dimentsio soziokomunitariora zabaltzea, besteak beste. Eta eszenatokiak ere eraldaketa soziokulturalak dakartza, adineko pertsonen belaunaldi berriek bizi-eredu berritzaileak garatzen baitituzte (zahartze aktiboa, erretiro-adina atzeratzea eta lan-zikloa luzatzea) eta ohitura-aldaketen protagonistak baitira (bizitza osoko ikaskuntza), erronka berriak dakartzatenak (herritarren bizikidetzari, arreta eta zaintza-premia oso desberdinen larrialdiari, belaunaldien arteko aldaketari eta abarri dagokienez).

Nazioartean, estatuan eta EAEn zahartzeari buruz dauden politiken azterketak agerian uzten du politika horien helburu komuna, zahartzeari buruzko plangintzaren ardatz izan nahi baitute, funtsean bi jarduera-ildo nagusitan oinarrituta: zahartze aktiboa eta osasuntsua sustatzera bideratua, eta kalteberetasuna, zainketak eta mendekotasuna lantzera bideratua.