Zainketa-lanak bizitzari eusten dio eta gizarteak egituratzen ditu, baina desberdintasuna ere adierazten eta erreproduzitzen du. Gizonen eta emakumeen arteko desberdintasuna, baina baita jatorriaren arabera ere, zaintzen dituzten pertsona gehienak emakumeak baitira, eta ez gutxi, migratzaileak.

Txosten honek ohartarazten du helduentzako gizarte-arretaren sektorea, oro har, etengabe ikusezina izatea gero eta kaltegarriagoa dela, bai arretara jotzen dutenentzat, bai ordaindu gabeko arreta eskaintzen dutenentzat, gero eta premia handiagoa dagoenean, kostuak handitzen direnean eta lan-indarra murrizten ari denean.

Proiektuan zehar egindako elkarrizketa batzuen azterketari esker, pandemiak adineko eta mendeko pertsonen zaintzaren esanahietan emakumeentzat duen eraginari buruz hausnar dezakegu, bereziki zaintza-mosaikoek eskatzen duten antolamendu berrian eta dilema moralak areagotzean, etxekoen unitateen barruan edo kanpoan zaintza gehienak emateko erabakiaren eta hautamenaren aurrean.