
- Aldizkaria
- Revista Española de Sociología
- Bolumena/Zenbakia
- 30, 2
- Orrialdeak
- 171
- Sartzeko eskubideak
- Acceso abierto
Dokumentu honen helburua zaintzan komunitateak duen eremua aztertzea da. Hego Europaren eta Latinoamerikaren arteko analisi konparatibo bat proposatzen da, eta, zehazki, Espainia, Ekuador eta Argentinako kasuak ditu ardatz. Testuak aztertzen du nola zaintzaren gizarte-antolamenduaren kontzeptuari heldu dioten esparru analitikoak ez diren gelditu haren polo komunitarioaren ezaugarriak zehaztean, batez ere hornidura Estatuaren, merkatuaren eta familiaren artean aldatzean. Defendatzen da beharrezkoa dela komunitatea esploratzen aurrera egitea, aipatutako lurraldeetan zaintza ematen duen erakundea den aldetik.
Alde batetik, azken hamarkadetako krisi sistemikoen ondorioz, ongizate-formula alternatiboak eskatzen dituzten gizarte-mugimenduak azaleratu direlako, "Komunen paradigmaren" pean, formula horiek instituzionalizatuetatik harago doazenak eta herritarren parte-hartze handiagoa eskatzen dutenak. Hala gertatu da, bai 2008ko finantza-krisiaren eta Hego Europan eta Espainian bizitako austeritate-politiken ondorioz, bai COVID-19 pandemiaren hedapenean, 2020an. Lehenengo kasuan, "Suminduen mugimenduaren" indarra adierazpen horren adibide bat izan da, eta, bigarrenean, auzoetan elkarlaneko kulturaren pean funtzionatzen duten elkarrekiko laguntza-taldeen berpizte ahaltsuak komunitateak gure existentziak ehuntzeko duen garrantzia bistaratu dute.
Bestalde, Latinoamerikan, 80ko eta 90eko hamarkadetan zaintzako ekimen komunitarioak garrantzitsuak izan diren eskualdean, une honetan zalantzan jartzen ari dira. Kasu batzuetan, estatu-mailako politika publikoak garatu direlako, eta, beste batzuetan, duela gutxi gizarte-politikak neoliberalki aldatu direlako. Gainera, dokumentuak erakusten du aldaketa horiei lotuta ekarpen berriak agertzen ari direla ikerketa sozialean. Horrela, Europatik agenda akademikora itzuli dira "komunari" eta "komunitateari" buruzko analisiak, Ongizate Estatuaren kontzeptualizazio klasikoak berrikusten dituztenak. Aldi berean, Latinoamerikan, eta genero-ikuspegitik begiratuta, ekarpen berriak sortu dira, zaintza lurraldearekiko jabetza-gabeziarekin eta naturarekin lotutako beste prozesu zabalago batzuekin lotzen dutenak, eta horiei buruz hausnartu behar da.