Covid-19ak eragindako pandemian, iraupen luzeko zerbitzuak (egoitzak, etxez etxeko laguntza zerbitzuak eta laguntza pertsonala) zaintzen dituzten langileen esperientziak eta pertzepzioak aztertzen ditu artikuluak. Zehazki, zaintzaren dimentsio materiala eta erlazionala nola aldatu diren aztertzen du, baita handitu eta etsi ere. Horretarako, Andaluziako, Aragoiko, Kataluniako, Gaztela-Mantxako, Madrilgo, Murtziako eta Euskadiko langileei egindako elkarrizketa erdizuzenen bidez egindako ikerketa kualitatibo batean oinarritzen da.

Emaitzek erakusten dute garbitasunak, gorpuztasunak eta harreman-dimentsioak garrantzi berezia hartu dutela, eta babes-segurtasuna zaintzaren kontzeptua anplifikatzen duen dimentsio berri gisa agertzen da. Horrela, zaintza-jarduerak eta horiek zeharkatzen dituzten harremanak hobeto ulertzen eta ikusten dira, eta horrek berekin dakar jarduera horiek bizitzaren iraunkortasunean duten garrantzia aitortzea.